होमपेज

लघुकथा – ” थुक्क खेर गयो समय “

BySaptahik Samachar

१४ असार २०८०, बिहीबार १८:४६ १४ असार २०८०, बिहीबार १८:४६ १४ असार २०८०, बिहीबार १८:४६

——- – गोपाल गिरी
स्थानीय तहले युवाहरूलाई विदेश पलायन हुनबाट रोक्नुपर्छ भनेर एउटा भव्य कार्यक्रम सम्पन्न गर्यो। प्रोजेक्टरमा युवाहरूको पलायन रोक्ने सरकारको नीति तथा कार्यक्रमका वारेमा एउटा राम्रै होटलको हलमा सम्पन्न गोष्ठीमा सहभागीहरूलाई भत्ता,चिया नास्ताको व्यवस्था पनि राम्रै जोगाड थियो। स्थानीय सरकारका प्रतिनिधिहरूको फुर्तिफार्ति र तामझाम हेर्दा हेर्दा लाग्थ्यो-विदेश पलायन अव रोकिन्छ। युवासरोकारवाला केही सहभागी, जनप्रतिनिधि र सामाजिक संघ संस्थाका प्रतिनिधि र केही कर्मचारी कार्यक्रम सम्पन्न भएकोमा खुसी थिए ।
लामो समय विदेशमा बसेर नेपाल फर्केका एक युवा सोही स्थानीय तहमा विगत ६ महिनादेखि कार्यरत थिए । कामको हिसाबले उ माली हो तर उ यति सिपालु थियो कि फूलबारीको स्याहार सम्भार र सुन्दर बनाउन बिछट्टै ज्ञान थियो उसमा ।विदेशमा पाएको उसको सीप र काम देखेर छेउछाउका अन्य नगर पालिका र पार्क सञ्चालन गरेका तारे होटलहरूले पनि राम्रो तलव सुविधा दिने भनेर आह्वान गरिरहेका थिए। तर, घरमा विरामी बावू र घर पायक काम छोडेर अन्यत्र जान सक्ने उसको अवस्था थिएन।
यसैबीच उनको घरमा दुःखद घटना घट्यो। बुवा वित्नु भो। आर्थिक अवस्था कमजोर भएकाले गाउँ समाजले सय पचास संकलन गरेर क्रियाबाट उतारे। नगर पालिकाको कर्मचारी भएको र काम गरिरहेको कारण नगर पालिकाले क्रियामा बसेको बेलाको तलव दिन्छ भन्ने लागेको थियो। तर, नगरपालिकाले विदा बसेको भनेर तलव कटाई दियो। तिनै माड्साव थिए – जसले अघि युवालाई विदेश पलायन रोक्ने भनेर प्रोजेक्टरमा देखाउँथे। अनि उनै माड्सावले बावुको क्रिया बसेको बेलाको तलव कटाएर निराश बनाउँदै थिए।
अव उ बेकार भएछ मेरो मेहनत, समय त्यसै खेर फालेछु भन्दै फेरि बिदेशिने भएको छ। समय खेर फालेकोमा दुखेसो गर्दै आज भोलि त उ विदेश जाने तरखरमा राम्रो मेनपावर कम्पनी खोज्न थालेको छ।

Post Views: 2,337